تفکر به معنای فکر و اندیشه کردن و پی بردن به اعماق چیزی است که انسان را غرق حیرت و تعجّب نماید. خداوند متعال با قدرت نامحدودش زبان را خلق کرد و زیبایی آن را ذکر کردن می داند، قلب را آفرید و زیبایی آن را شکر می داند و تمامی جوارح انسان را آفرید و زیبایی آنها را عبادت و صبر می داند و بالاخره فکر را آفرید و زیبایی آن را تفکّر و تأمّل می داند. اگر کسی هر روز از یک نوع غذا استفاده نماید بعد از گذشت یک هفته کاملاً از آن غذا متنفّر می گردد. ولی این غذاهای متنوّع و ویتامین های متعدد هستند که باعث عدم تنفّر شخص از غذا خوردن می شود.
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: (‏ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ‏) یعنی: «‏ من جن و انسانها را جز برای پرستش خود نیافریده‌ام. »
و در آیه دیگر می فرماید: (‏ وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ‏) : و کسانی که مواظب و مراقب ( اوقات و ارکان ) نمازهای خود می‌باشند. اگر آدمی فقط نماز بخواند حتماً از عبادت خسته می شود، همان گونه که زیاد خوردن، زیاد نشستن و زیاد خوابیدن انسان را خسته می کند اما اگر خوابیدن، دراز کشیدن، خوردن، عبادت و حرف زدن همه ی آن ها به موقع باشند هرگز خستگی در انسان احساس نمی شود.