مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند
باد طراوتش ميدهد
آب رشدش ميدهد
و آفتاب به آن پختگى و کمال ميبخشد اما به محض منقطع شدن از درخت و جدايى از اصل
آب آنرا مي گنداند
باد پلاسيده اش ميکند
و آفتاب آنرا پوسانده و طراوتش را ميگيرد؛
براى ما انسان ها تا وقتى در مسير بندگى قدم بر ميداريم و دست و دلمان به ريسمان خدا گره خورده است هر اتفاقى در زندگى رشدمان خواهد داد ، حتى زمين خوردن ها و افتادنها مقدمه صعود و تعالى بزرگ روح مان خواهد شد و بر عکس وقتى از خدا دور بيافتيم هر داشتنى فقر و هر فرازى، فرودى عميق است…
دستتان در دستان پر مهر خدا.