ماه مبارک رمضان، ماه توبه و تضرع و استغفار و تقواست.
استغفار موجب گشایش باب برکات الهی است
استغفار از ارکان توبه و کلید در توبه  است.
خداوند باب توبه را باز کرده تا گناه، انسان را زمین گیر نکند.
گناه، جنبه ی معنوی و صفای انسانی را از شفافیت می اندازد و روح را کدر می کند.
گناهان علاوه بر جنبه ی معنوی، در زندگی هم عدم موفقیت به بار می آورند.
اگر می خواهید اثر گناه از بین برود، استغفار کنید.
روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله: خدا همه ی گناهان را می آمرزد، مگر کسی که استغفار نکند.
برای به دست آوردن استغفار از دو خصلت باید دوری کرد:
1-غفلت؛ یعنی انسان متوجه نباشد گناهی از او سر می زند. گناهی که ملتفت نشویم گناه کرده ایم، از آن توبه هم نمی کنیم. شاید برای انسان هیچ خطری بالاتر از غفلت نباشد. انسان غافل، خواب است؛ لذا خارج شدن از غفلت تعبیر به یقظه و بیداری می شود. نقطه ی مقابل غفلت، تقواست. آدم متقی اندک گناهی هم که می کند، فورا متذکر می شود.
2-غرور؛ گاه مغرور شدن به کار نیک، موجب می شود سراغ استغفار نروید.

همه ی انسان ها حتی در حد پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله هم باید استغفار کنند. کسی که هیچ گناهی هم ندارد، باید از گناهان اخلاقی استغفار کند.

پروردگارا! از گناهان ما درگذر!
پروردگارا! سلوک در راه خودت و در راه کمال انسانی را عاید به همه ی ما بفرما.

آمین یا رب العالمین